Interviewmaster Coen Verbraak ondervroeg voor zijn serie ‘kijken in de ziel’ een tiental medisch specialisten over allerlei facetten van het vak en wat het dokterswerk met hen als mens doet. Ik vond het zo typisch te lezen dat één van hen zei:

”ik ben niet meer praktiserend, maar ik voel me nog steeds dokter!”

Ik dacht: héél interessant dit.

Je moet weten dat ik sinds een tijdje in de leer ben om Verbindend Communicator (registered trademark) te worden. Omdat mijn streven altijd is geweest mijn ziel soepel te houden. En ik inmiddels dacht dat de Verbindende, ja zelfs geweldloze communicatie mij daarbij kan helpen.

Dus ik heb geleerd over het procesmodel van de nonviolent communication en ik kan je daarom verklappen:

‘dokterigheid’ is een hartstikke quasi-gevoel!

Ja. Het heeft betekenis voor ons om dokter te zijn. Het voorziet, soms meer, soms minder, in bepaalde behoeftes.

En dat voelt….

ja, hoe voelt dat eigenlijk allemaal, dokter?